آیا می توان از دیالیز برای درمان همودیالیز دوباره استفاده کرد؟

دیالیز، یک ماده مصرفی حیاتی برای درمان دیالیز کلیه، از اصل یک غشای نیمه تراوا برای وارد کردن خون از بیماران نارسایی کلیوی و دیالیز همزمان به دیالیز استفاده می کند و باعث می شود که این دو در جهت مخالف در دو طرف جریان پیدا کنند. غشای دیالیز، با کمک دو طرف شیب املاح، گرادیان اسمزی و گرادیان فشار هیدرولیک. این فرآیند پراکندگی می تواند سموم و آب اضافی را از بدن خارج کند و در عین حال مواد مورد نیاز بدن را دوباره پر کرده و تعادل الکترولیت ها و اسید-باز را حفظ کند.

دیالیزورها عمدتاً از ساختارهای نگهدارنده و غشاهای دیالیز تشکیل شده اند. انواع فیبر توخالی بیشتر در عمل بالینی استفاده می شود. برخی از همودیالیزورها به گونه ای طراحی شده اند که قابل استفاده مجدد باشند، با ساختار و مواد خاصی که می توانند چندین تمیز کردن و استریلیزاسیون را تحمل کنند. در ضمن دیالیزهای یکبار مصرف باید پس از استفاده دور ریخته شوند و قابل استفاده مجدد نیستند. با این حال، اختلاف نظر و سردرگمی در مورد اینکه آیا دیالیزها باید دوباره استفاده شوند یا خیر وجود داشته است. ما این سوال را بررسی خواهیم کرد و در زیر توضیحاتی ارائه خواهیم کرد.

مزایا و معایب استفاده مجدد از دیالیزورها

(1) سندرم استفاده اول را از بین ببرید.
اگرچه عوامل زیادی مانند ضدعفونی کننده اکسید اتیلن، مواد غشایی، سیتوکین های تولید شده در اثر تماس خونی غشای دیالیز و غیره باعث ایجاد سندرم اولین بار مصرف می شوند، اما مهم نیست که علت آن چیست، احتمال بروز آن کاهش می یابد. به استفاده مکرر از دیالیز.

(2) سازگاری زیستی دیالیز را بهبود می بخشد و فعال شدن سیستم ایمنی را کاهش می دهد.
پس از استفاده از دیالیز، لایه ای از فیلم پروتئینی به سطح داخلی غشاء متصل می شود که می تواند واکنش فیلم خونی ناشی از دیالیز بعدی را کاهش دهد و فعال شدن کمپلمان، دگرانولاسیون نوتروفیل، فعال شدن لنفوسیت، تولید میکروگلوبولین و آزادسازی سیتوکین را کاهش دهد. .

(3) تأثیر نرخ ترخیص کالا از گمرک.
میزان کلیرانس کراتینین و اوره کاهش نمی یابد. استفاده مجدد از دیالیزورهای ضدعفونی شده با فرمالین و هیپوکلریت سدیم افزوده شده می تواند اطمینان حاصل کند که میزان پاکسازی مواد مولکولی متوسط ​​و بزرگ (Vital12 و اینولین) بدون تغییر باقی می ماند.

(4) کاهش هزینه های همودیالیز.
شکی نیست که استفاده مجدد از دیالیز می تواند هزینه های مراقبت های بهداشتی را برای بیماران نارسایی کلیوی کاهش دهد و دسترسی به همودیالیزورهای بهتر اما گران تر را فراهم کند.
در عین حال، کاستی های استفاده مجدد از دیالیز نیز مشهود است.

(1) واکنش های نامطلوب به مواد ضد عفونی کننده
ضدعفونی با اسید پراستیک باعث دناتوره شدن و تجزیه غشای دیالیز می شود و همچنین پروتئین های باقی مانده در غشا به دلیل استفاده مکرر را حذف می کند و احتمال فعال شدن کمپلمان را افزایش می دهد. ضد عفونی فرمالین می تواند باعث ایجاد حساسیت های پوستی و آنتی بادی ضد N در بیماران شود

(2) افزایش احتمال آلودگی باکتریایی و اندوتوکسین دیالیز و افزایش خطر ابتلا به عفونت متقاطع

(3) عملکرد دیالیز تحت تأثیر قرار می گیرد.
پس از چندین بار استفاده از دیالیز، به دلیل مسدود شدن پروتئین و لخته های خونی بسته های فیبر، ناحیه موثر کاهش می یابد و میزان کلیرانس و نرخ اولترافیلتراسیون به تدریج کاهش می یابد. روش معمول برای اندازه گیری حجم بسته فیبر دیالیز، محاسبه حجم کل لومن های بسته فیبر در دیالیز است. اگر نسبت کل ظرفیت به دیالایزر جدید کمتر از 80 درصد باشد، دیالیزور قابل استفاده نیست.

(4) احتمال قرار گرفتن بیماران و کارکنان پزشکی در معرض معرف های شیمیایی را افزایش دهید.
بر اساس تجزیه و تحلیل فوق، تمیز کردن و ضد عفونی می تواند تا حدودی کاستی های استفاده مجدد از دیالیزها را جبران کند. دیالیز فقط پس از تمیز کردن و ضد عفونی کردن دقیق و انجام آزمایشات برای اطمینان از عدم پارگی یا انسداد غشا در داخل قابل استفاده مجدد است. متفاوت از پردازش مجدد دستی سنتی، استفاده از ماشین‌های پردازش مجدد دیالایزر خودکار، فرآیندهای استاندارد شده را در پردازش مجدد دیالیز معرفی می‌کند تا خطاها در عملیات دستی کاهش یابد. این دستگاه می تواند به طور خودکار شستشو، ضد عفونی، آزمایش، و بر اساس روش های تنظیم و پارامترها، برای بهبود اثر درمان دیالیز، در حالی که اطمینان از ایمنی و بهداشت بیمار است.